สร้างเว็บEngine by iGetWeb.com
Cart รายการสินค้า (0)

เกมส์คอมพิวเตอร์ กับ เกมชีวิต

เกมส์คอมพิวเตอร์ กับ เกมชีวิต

เกมส์คอมพิวเตอร์ กับ เกมชีวิต 

โดย สมบัติ บุญงามอนงค์
ประธานมูลนิธิกระจกเงา


          เมื่อหลายปีก่อน ร้าน Internet เป็นพื้นที่ตื่นตาตื่นใจของผู้คน เพราะคอมพิวเตอร์เป็นอุปกรณ์ที่ดูทันสมัย มีความซับซ้อน ราคาแพงคนที่เข้าไปใช้บริการในร้านเหล่านี้ ก็เพื่อที่จะเข้าไปติดต่อสื่อสาร ส่งจดหมายอิเลคทรอนิคไปยังที่ใดที่หนึ่งซึ่งอาจจะอยู่ห่างออกไปคนละทวีปเลย ทีเดียว นั่นย่อมเป็นว่า ข้อความนั้นอาจมีความสำคัญ หรือ คนที่ติดต่อกันข้ามทวีปนั้นมีความสำคัญ 

 

          ผู้เขียนต้องใช้ บริการร้าน Internet ในบางโอกาสที่เดินทางไปต่างจังหวัด หลายครั้งที่เห็นว่าในร้านเหล่านั้นมีเครื่องคอมพิวเตอร์วางอยู่เต็มไปหมด แต่เมื่อขอเข้าใช้บริการ Internet เจ้าของร้านจะบอกว่ามีแต่เกม และเมื่อมองไปที่ผู้คนในร้าน พวกเขานั่งหลังติดเก้าอี้เบาะสูง กำลังมีปฏิสัมพันธ์กับเกมอย่างใจจดใจจ่อโลกของพวกเขาอยู่ในจอขนาด 19 นิ้วนั้น

          ส่วนเราที่อยู่ข้าง ๆ เป็นโลกภายนอกของเขา ณ ขณะนั้นเกมเป็นความบันเทิงและสร้างความสุขที่ได้มาจากการได้ชนะ การชนะทำให้หัวใจของเขาพองโต ภาคภูมิใจในตัวเองใครบ้างล่ะที่อยากพ่ายแพ้ ไม่ว่าจะเกมส์คอมพิวเตอร์ หรือ เกมชีวิต 
 
 
         ภาพของเด็กเร่ ร่อนที่ใช้ชีวิตอยู่ในที่สาธารณะ ร้อยทั้งร้อย เด็กเหล่านี้บาดเจ็บมาจากครอบครัวที่แตกร้าวไร้แรงยึดเหนี่ยว เด็กเลือกที่จะเดินออกมาจากรั้วบ้านผุ ๆ พร้อมด้วยบาดแผลในหัวใจมุ่งเดินสู่ที่แห่งใดแห่งหนึ่ง คือ ที่ไหนก็ได้ ที่ไม่ใช่บ้าน

         คืนหนึ่งผู้เขียนไปอัดรายการ โทรทัศน์ที่ท้องสนามหลวงพูดคุยเรื่องปัญหาคนเร่ร่อน เด็กชายคนหนึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ เล่าชีวิตการเดินทางอันหดหู่ที่ทำให้เขาตัดสินใจเดินทางมีชีวิตอยู่ข้างนอก ด้วยรอยยิ้ม(แต่คนฟังหดหู่) เพราะอย่างน้อยความหดหู่นั่นมันก็แค่อดีต

          ตอนนี้เขามีเสรีภาพแล้ว ผมถามเขาว่า เขามีเบอร์ email มั๊ย คนรอบข้างผมมองหน้าผมว่าถามอะไรแบบนั้น เด็กเร่ร่อนที่ไหนจะมีเบอร์ email แบบผู้ใหญ่ แล้วเด็กก็บอกว่า เขาไม่มีเบอร์ email แต่มีเบอร์เอ็ม (MSN)

          เรื่องเด็กเร่ร่อนกับร้านเกมนั้นเป็นของคู่กันมาระยะหนึ่งแล้ว เพราะร้านเกมเป็นที่ ๆ ดีที่สุดอีกแห่งที่เด็กเลือกหาความสุขได้ นอกจากการไปนั่งดมกาวอยู่ใต้สะพาน การดมกาวเป็นการสร้างสภาพแปรปรวนให้กับเคมีในร่างกายเพื่อที่จะให้หลุดและฟุ้งไปไปสู่สภาวะเกินจริง หรือ หลุดโลกแห่งความเป็นจริงของชีวิตไป เพราะความจริงมันเจ็บปวด ความจริงมันไม่สมบูรณ์ พวกเขามีจินตนาการที่อยากมีความจริงไปอีกแบบ ครอบครัวที่สมบูรณ์ เพื่อนฝูงที่นับถือเขา หล่อ สูงมีชื่อเสียง แต่งตัวดี มีรถสวย ๆ ขับ ฯลฯ ก็แบบที่ในละครทีวีกำหนดมาตรฐานให้ทั้งนั้นแหละ

          เกมประเภทยิง ๆ มันปลดปล่อยพลังความรุนแรงที่มีอยู่ภายใน บางคนบอกว่าเล่นแล้วคลายเครียดดี เสร็จแล้วรู้สึกโล่งสบาย แต่นั่นก็เพราะมันเป็นการเล่นในระดับเพื่อความผ่อนคลาย แต่เมื่อไหร่ที่เล่นเกมต่อเนื่องยาว ๆ มันจะทำให้ความตรึงเครียดเกิดขึ้น เพราะเกมจะสร้างเงื่อนไขให้เราตอบโต้ หรือ ตอบสนองต่อสถานการณ์ที่เกมกำหนดอย่างรวดเร็ว โดยการทำลายสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า

          การทำลายครั้งแล้วครั้งเล่าผ่านการยิง ๆ ชกๆ ตีๆ เมื่อทำไปถึงจุดหนึ่ง คุณก็จะกลายเป็นผู้ชนะ หรือ ผู้ที่มีชีวิตรอดไปเล่นเกมต่อไปหรือไม่ก็พ่ายแพ้ แต่ในเกมคอมพิวเตอร์ผู้เล่นยังมีโอกาสในการเริ่มต้นชีวิตในเกมใหม่ หรือไม่ก็เปลี่ยนไปเล่นเกมอื่นที่เหมาะกว่าตนเอง ท้าทายกว่า  
  
          สำหรับคนที่ไม่เล่นเกม เมื่อมองจากผู้สังเกตการณ์ภาพของเด็กที่นั่งติดเบาะ โยกตัวไปมา สายตาแน่วแน่อยู่กับเบื้องหน้าของตนอย่างมีอารมณ์ร่วมนั้น เป็นภาพที่ดูออกจะเข้าใจได้ยาก มันเหมือนกับเด็กเหล่านี้กำลังทำสิ่งที่ไร้สาระ ไร้ประโยชน์ แต่ถ้าเรานั่งอยู่ในสภาวะจิตที่ชีวิตของพวกเขากำลังเล่นเกมอยู่ มันคือการประคับประคองชีวิตของตนเอง อย่าลืมว่า เด็กบางคนเล่นเกมวันละมากกว่า 5 ชั่วโมง หรือ อาจเป็น 10 ชั่วโมง มันยาวนานจนอาจบอกได้ว่า มันเป็นช่วงเวลาส่วนใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขาเลยทีเดียว ถ้าไม่รวมการนอน
 
          ผู้เขียนพยายามนึกถึงพฤติกรรมเสพติดอื่น ๆ ที่ใกล้เคียงกัน มันทำให้นึกถึงการเล่นการพนันในบ่อน หรือ เล่นสนุ๊กเกอร์ ที่คนบางคนใช้ชีวิตเกือบทั้งวันอยู่ในสถานที่เหล่านั้น เราเรียกพวกนั้นว่า ติดการพนัน แต่สำหรับเขา มันคือการดำเนินชีวิต

          นี่คือสงคราม แย่งชิงพื้นที่ของการใช้เวลา เมื่อชีวิตจริงของคนกลุ่มหนึ่งมันไม่สมบูรณ์ หรืออาจล้มเหลวอย่างไม่เป็นท่า แพ้แล้วแพ้อีก ซึ่งรางวัลของความพ่ายแพ้คือความทุกข์ ร่างกายจะส่งสารเคมีที่ทำให้เราเจ็บปวด มนุษย์ต้องการพ้นจากความเจ็บปวด
 
          บางคนเลือกที่จะไปหาสนามแห่งใหม่ เผื่อจะได้เป็นผู้ชนะกับเขาบ้างอย่างการเสี่ยงดวงการพนัน บางคนหันไปหาเกมเพื่อจะเปลี่ยนสถานะจากการเป็นผู้ถูกกระทำเป็นผู้กระทำบ้าง และเมื่อเขาชนะในเกม แม้จะแค่ในเกม แต่มันก็เป็นชัยชนะที่เขาภาคภูมิใจ

         ถ้าเขาเพียงแค่อยากจะชนะบ้าง ให้เขาได้ชนะเถอะ แต่ถ้าเราช่วยกันให้พวกเขาได้มีวิธีการชนะในเกมแห่งชีวิตจริง ๆ นั้นคือสิ่งที่ยอดเยี่ยม วันนั้นเกมมันก็แค่เกม เมื่อชีวิตจริงมันดูไม่เน่าเกินไปนัก ชีวิตในโลกเสมือนมันก็งั้น ๆ แหละ เดี๋ยวก็เลิก


 
           ภาพลักษณ์นี้ อยู่ได้ไม่นานนัก พ่อแม่ผู้ปกครองเด็กก็รู้สึกแปลก ๆ ที่ลูกขอเงินไปใช้คอมพิวเตอร์อยู่ในร้านนาน ๆ เพราะลูกก็คงไม่ได้มีเพื่อนอยู่ต่างประเทศไม่ได้มีธุระกิจสำคัญใด ๆ ที่จะต้องเขียนจดหมายอิเลคทรอนิคอยู่เป็นครึ่งค่อนวัน เมื่อพ่อแม่เห็นว่า หน้าจอที่ปรากฎอยู่เบื้องหน้าของเด็ก กลับเป็นโปรแกรมเกมอย่างตู้เกมในอดีตที่คนรุ่นพ่อคุ้นเคย พวกเขาก็หัวเสีย เพราะนั่นหมายถึงเงินทองและเวลาของครอบครัวได้สูญเสียไปอย่างไร้ประโยชน์ นี่กระมังที่เป็นที่มาว่าทำไมคนถึงเรียนร้าน Internet ว่าร้านเกม


ศูนย์เฝ้าระวังภัยเทคโนโลยี (IT WATCH) มูลนิธิกระจกเงา
http://www.thaiitwatch.org/autopagev4/show_page.php?topic_id=1269&auto_id=11&TopicPk=

ความคิดเห็น

  1. 1
    ซีรี่ย์เกาหลี
    มาอ่านข้อความเก่าๆ ดู เทคโนโลยีเร็วจริงอะไรจริง
    ซีรี่ย์เกาหลี
  2. 2
    09/02/2012 23:18

    ขอขอบคุณมากน่ะครับ สำหรับ ข้อมูล ข่าวสาร เเละบทความดีๆ ทีช่วยทำให้ผมได้เปิิดมุมมองเกี่ยวกับ คนเล่นทั้งเกมส์คอมพิวเตอร์ เเละ เกมส์ชีวิตจริง ในเชิงลึก มากยิ่งขึ้น ขอบคุณมากครับ

แสดงความคิดเห็น

* *

 

*

view